22/02/2017

Entrada "express": O descubrimento dos sete planetas na órbita de Trappist-1 e actividades.



A nova saltaba hoxe pola tarde, un grupo de científicos/as da NASA convocaba unha rolda de prensa na que confirmaban o descubrimento dun sistema estelar con sete planetas de masa moi similar á da Terra e tanto os medios como a comunidade científica mostraba xúbilo e entusiasmo público.

O tema é que xusto este curso o cole no que traballo desenvolve todas as súas actividades, celebracións, proxectos, etc. en torno á temática espacial así que... non podiamos agardar, non podiamos deixar pasar a nova sen darlle unha volta nas aulas.

De aí surxe esta entrada e actividade express, elaborada en tempo récord para non perder o momento e a motivación que nace do feito de tratarse dun tema de rabiosa actualidade.

Menos mal que unha das esencias de calquera programación de aula é ou seu carácter aberto e flexible porque aproveitarme da actualidade (igual que dos intereseses individuais ou grupais, da contorna, etc.) é algo que, ademáis de ser moi estimulante, funciona de xeito moi diferencial no grupo aportando unha dose importante de significatividade á aprendizaxe.

Agardando que vos sexa de interese ou utilidade despídome.

Saúdos desde a fiestra.

02/02/2017

Que fixo que 15 nenos/as leran máis de 100 libros menos de 3 meses.


A motivación e resultados no tocante á lectura este curso están sendo  moi destacables, de feito, xa son varias as familias que notifican un cambio notable nos seus fillos/as en canto ao hábito lector así que estiven a extraer os factores fundamentais intervintes en tal éxito. Que é o que funcionou e o que foi diferencial? Creo que uns puntos sinxelos pero esenciais extraídos da miña propia experienza poden resultar de interese.

Se ben é certo que os distintos integrantes do grupo serán moi determinantes non é menos certo que a forma de presentación e outros elementos remataron sendo puntos clave.

A solicitude de fichas de lectura obrigatorias é un clásico nos centros escolares que non adoita dar froitos moi relevantes, máis alá de constituír un elemento de pseudoavaliación ("non aprobas porque non entregaches as X fichas solicitadas no trimestre") así que se o que pretendemos e fomentar a lectura e o gusto pola mesma será preciso cambiar un pouco a estratexia.

1. A historia:

A historia introductoria será un punto inicial interesentante que esperte a curiosidade e as ganas polo tanto deberá ser adaptada tanto ao nivel coma ao entorno e contexto.

No meu caso recibimos unha misiva na aula solicitando o noso ingreso no "Clube dos Devoralibros", dita misiva pode incluír tamén algún dato sobre o tema para as familias.

2. Leo porque quero.

Nesa nota informativa además aclaramos que só teñen que recopilar información e opinión daqueles libros que desexen; os que lles pareceran máis sorprendentes, divertidos, interesantes, ou calquera outro motivo, pero non detallamos un número nin periodicidade, non precisan ler un ao mes, nin á semana nin X ao trimestre.


3. Conto o que leo:

Este é. sen lugar a dúbidas o punto máis importante e, considero, que o que fai que todo funcione.
Son innumerables os casos de fichas de lectura e métodos de "fomento da lectura" nas que os rapaces e rapazas entregan unhas fichas que o mestre/a recolle e corrixe e pasan sen pena nin gloria ao contador de libros pero coido que a parte máis importantes para o éxito deste programa foi que os rapaces ensinan as láminas e contan parte do libro que leron diante de toda a clase, (sempre teñen que ter coidado de non contar o desenlace!) así como tamén dan súa opinión ou comentan a quen llo recomendan. De feito a ficha en sí apenas propón datos que recoller máis alá do título, unha breve opinión, un debuxo... (tamén é certo que están nos primeiros niveis de primaria) pero plasma á perfección o seu traballo e esforzo e é un bó punto de inicio e pretexto para facer énfase na súa exposición oral posterior.
Ademáis poden achegar un exemplar do libro para prestar á aula durante un tempo (despois de deixarnos coa intriga moitos/as anímanse a lelo).

É certo que algúns días temos 3, 4 ou máis fichas para contar e opinar pero por outra banda, outros días pode que non haxa ningunha e prometo que nada de esto constitúe unha "perda de tempo", non se trata só de protagonismo, ou o gusto de que alguén pregunte a nosa opinión e agarde unha reposta, ademáis, o que é seguro é que recontar unha historia e dar a nosa opinión ao respecto é un exercicio moi valioso e que sen dúbida está sendo moi beneficioso en distintos ámbitos (lectura, expresión oral, autoestima, memoria, secuenciación...) Por certosempre hai na aula copias das fichas de recollida de datos de Devoralibros que poden coller cando desexen (algúns/has ata as levan de dúas en dúas).



O seguemento do clube (Bonus)

Se ben é certo que podemos incluír un lectómetro individual (colorear unha parte dun debuxo dun mural persoal por cada libro lido e contado, engadir contas de cores a unha pulseira, etc) cando observei que o clube prosperaba a gran velocidade non dubidei en facer un seguemento grupal, neste caso vin por casualidade un contador de clic que acciono cada vez que un alumno/a conta  unha das súas lecturas.



Así, un día con tres rapaces/as contando historias, outro día con 4 ou outro sen ningún de súpeto había 100 libros lidos no contador así que decidín que era o momento de que o grupo recibira outra carta de parte do "SuperDevoralibros!" 

Teño que destacar que nunca lles dixera que pasaría algo ao chegar a dito número nin nada semellante (nin se me pasara pola cabeza) e nin sequera lle dabamos ningún tipo de protagonismo ao contador, por eso incluín esta parte coma "bonus" xa que non foi un elemento determinante en absoluto, senón algo que surxiu a posteriori, coma reacción á aceptación e ao desenrolo dos acontecementos.

O feito e que recinimos a carta e, claro que debe ser, de novo, adaptada ao contexto, grupo e nivel pero eu non dubidei en incluír toda a prosa e historia que considerei precisa (adxúntovola aquí debaixo por si vos da algunha idea) e esta carta prometía unha caixa sorpresa pola realización de tal fazaña.

Na caixa recibida había uns marcapáxinas de agasallo relacionados co entorno do centro e intereses dos nenos/as (neste caso foron baleas), un certificado para cada un que o nomeaba como mestre/a devoralibros oficial, un libro para a aula, algunha gominola, etc.
                            

O certo e esencial é que todo esto non son máis que aderezos, se tivera que sinalar algún punto coma esencial para o bo funcionamento e a mellora significativa do interese pola lectura, sen dúbida sería a non obrigatoriedade e, sobretodo, a exposición oral ante o grupo.


Claro que todo esto pode verse mellorado o modificado dependendo das situacións e grupos, pero agardo que a miña experiencia poida ser de interese ou axuda a alguén. 

Saúdos desde a fiestra!